ပညာရွိတစ္ေယာက္၊ စာေရးဆရာတစ္ေယာက္က ရုိးသားစြာနဲ႔ ေစတနာရွိစြာ ေရးသားထားတဲ့ စာပုဒ္ဟာ စာအုပ္တစ္အုပ္ပဲ။ စာအုပ္ေတြထဲမွာ မေကာင္းတာေတြ၊ အေပၚယံက်တာေတြ၊ ကေရာ္ကမည္ ေရးထားတာေတြ၊ ဟန္လုပ္ေရးထားတာေတြ ပါေကာင္းပါႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က မွန္ကန္စြာ ဖတ္တတ္လို႔ရွိရင္ အဲဒီအထဲမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အပိုင္းအစေတြ ေတြ႕လိမ့္မယ္။ အဲဒီ အပိုင္းအစေတြဟာ စာအုပ္ပဲ။
စာအုပ္အမ်ဳိးအစား အားလုံးကို ခဲြၾကည့္လိုက္ရင္ ႏွစ္မ်ဳိးပဲ ရွိတယ္။ တစ္မ်ဳိးက ခုေလာေလာဆယ္ ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္၊ ခု နာရီပိုင္းသာခံတဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္တစ္မ်ဳိးကေတာ့ ေရရွည္ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္၊ ေခတ္တိုင္း ေခတ္တိုင္း ခံတဲ့ စာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ နာရီပိုင္းသာ ခံတဲ့စာ၊ ခုခ်က္ခ်င္းဖတ္ရမယ့္ စာေပဆိုတာကေတာ့ ဗဟုသုတကိုေပးတဲ့ စာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းစာတို႔၊ ဂ်ာနယ္တို႔ဟာ တစ္ေန႔လုံး ဖတ္ရမယ့္ စာေတြ မဟုတ္ဘူး။ မနက္ပိုင္း ဖတ္လိုက္ရင္ ကုန္သြားတာပဲ။ ေခတ္တိုင္း ခံတဲ့ စာဆိုတာကေတာ့ ခံစားခ်က္၊ အေတြးအေခၚကို လႈံေဆာ္ေပးတဲ့ စာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီစာအုပ္ အမ်ဳိးအစားႏွစ္ခုကို ရပ္စကင္းက ေနာက္တစ္နည္း ေျပာပါေသးတယ္။ အသံကို ပြားေစတဲ့ စာအုပ္နဲ႔ အသံကို ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ စာအုပ္လို ေျပာပါေသးတယ္။ အသံကုိ ပြားေစတဲ့ စာအုပ္ဆိုတာ လူေပါင္းမ်ားစြာကို တစ္ခါတည္း မေျပာႏုိင္တဲ့အတြက္၊ တစ္ေနရာတည္းမွာ ေျပာလို႔ မရတဲ့အတြက္ ကူးယူပုံႏွိပ္ျပီး ေျပာရတာ။ တိုင္းမဂၢဇင္းတို႔၊ ဘာတို႔ဆိုတဲ့ သတင္းမဂၢဇင္းေတြဟာ တစ္ခ်ိန္တည္း၊ တစ္ေနရာတည္းမွာ ေျပာလို႔မရတဲ့အတြက္ အဲဒီထဲမွာပါတဲ့ သတင္းေတြကို ပြားျပီး၊ ကူးယူျပီး ျဖန္႔ေ၀ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အသံကို ပြားေစတဲ့ စာအုပ္လို႔ ရပ္စကင္းက ေခၚပါတယ္။ အသံကို ထိန္းသိမ္းေပးတယ္ဆိုတဲ့ စာအုပ္ကေတာ့ အေတြးအေခၚမ်ား၊ အဆိုအမိန္႔မ်ား၊ ခံစားခ်က္မ်ားကို ေနာင္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေအာင္ ေနာင္လာေနာင္သားေတြ မွတ္ႏိုင္ဖတ္ႏိုင္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ စာအုပ္ေတြပါ။
ဒီႏွစ္မ်ဳိးကိုပဲ ရပ္စကင္းက ေနာက္တစ္နည္း ထပ္ေျပာပါေသးတယ္။ စကားေျပာထားတဲ့ စာအုပ္နဲ႔ စာေရးထားတဲ့ စာအုပ္လို႔ သူက ေခၚပါတယ္။ စကားေျပာထားတဲ့ စာအုပ္ဆိုတာ မႏွစ္က ဒီေနရာမွာ ဘယ္လို ရာသီဥတု ရွိခဲ့တယ္။ လမ္းပန္းက ဘယ္လုိ ရွိတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္က ဘယ္ႏွစ္ဆိုင္ ရွိတယ္။ ဘယ္နားမွာ ဘယ္ဘုရားရွိတယ္ဆိုတဲ့ စာမ်ဳိးေတြပါ။ သူတို႔ အဲဒီလို စာေတြကို ဘယ္ေလာက္ပဲ လွပခန္႔ညားတဲ့ သားေရဖုံးၾကီးေတြနဲ႔ ခ်ဳပ္ထားသည္ ျဖစ္ေစ၊ အဲဒီစာအုပ္ဟာ တကယ့္ စာအုပ္မဟုတ္ဘူး။ ေျပာျပထားတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္တယ္။ တကယ့္စာအုပ္ကေတာ့ ေရးျပထားတဲ့စာအုပ္၊ ဖတ္ျပီး သိရုံ ေရးထားတဲ့ အရာမဟုတ္ဘဲ ဖတ္ျပီး ခံစားရေအာင္ ေရးထားတဲ့ စာအုပ္လုိ႔ ေျပာတယ္။
သုတစာေပနဲ႔ ရသစာေပကို ေျပာတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ စာအုပ္ဟာ အမ်ဳိးအစားခဲြလိုက္ရင္ ႏွစ္မ်ဳိးပဲ ရွိတယ္။ တစ္မ်ဳိးက ေရတုိခံတဲ့စာအုပ္နဲ႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးက ေရရွည္ခံတဲ့စာအုပ္၊ တစ္နည္းေျပာရရင္ သုတစာအုပ္နဲ႔ ရသစာအုပ္။ ဒါပါပဲ။
ဒီေနရာမွာ ေရတုိခံတဲ့ စာအုပ္ဟာ မေကာင္းဘူး။ ေရရွည္ခံတဲ့ စာအုပ္မွ ေကာင္းတယ္လို႔ အဆိုးအေကာင္း ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ ႏွစ္မ်ဳိးစလုံးဟာ စာေကာင္းခ်ည္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ တစ္မ်ဳိးက ေရတိုအတြက္ ဖတ္တာ။ သုတအတြက္ ဖတ္တာ။ ေနာက္တစ္မ်ဳိးက ေရရွည္အတြက္ ဖတ္တာ၊ ရသအတြက္ ဖတ္တာ။
ဆရာျမသန္းတင့္
မူရင္းလင့္ ျမစ္ဆံုး
0 comments:
Post a Comment