အခန္း (၁)
ပ႑ိတက႑
ပညာရွိတို႔ကိုဆိုေသာအခန္း
(၁) ငါသည္ ရတနာသံုးပါးကို ရွိခိုးျပီး၍ အထူးထူးေသာ က်မ္းဂန္တို႔မွ ေကာက္ႏုတ္အပ္ေသာ ေလာက နီတိအမည္ရွိေသာ ဤက်မ္းကို မာဂဓ (ပါဋိ) ဘာသာျဖင့္ အက်ဥ္းမွ် ဆိုအံ့။
ရွင္းခ်က္။ ။ ေရွးေခတ္က်မ္းျပဳဆရာတို႔သည္ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါးကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ျပီးေနာက္ မိမိတို႔ ေရးသားစီရင္မည့္က်မ္းကို ျပဳၾကသည္။ယင္းသည္ ထံုးစံအတတိုင္းပင္ျဖစ္၏။ ေလာကနီတိက်မ္းသည္ အျခားေသာက်မ္းမ်ားမွ အခ်က္အလက္မ်ားကို ေကာက္ႏုတ္၍စီရင္ထားေသာက်မ္း ျဖစ္သည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၂) စင္စစ္ ဤက်မ္းသည္ ေလာက၌ ေယာက်္ားတို႔၏အနွစ္လည္းမည္၏။ မိဘလည္း မည္၏။ ဆရာလည္းမည္၏။ အေဆြခင္ပြန္းလည္း မည္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤနီတိက်မ္းကို သင္ၾကားတတ္ေျမာက္ေသာေယာက်္ားသည္ အၾကားအျမင္မ်ားေသာ၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ပညာတတ္ေယာက်္ား ျဖစ္၏။
ရွင္းခ်က္။ ။ ဤေလာကနီတိက်မ္းသည္ လူသားတို႔၏အားကိုးစရာ ပညာေပးစာအုပ္ ျဖစ္သည္။ ဤက်မ္းကိုတတ္ေျမာက္သူသည္ ပညာဗဟုသုတနွင့္ျပည့္စံုးေသာ ပညာတတ္တစ္ဥိးျဖစ္ေပသည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၃) ပ်င္းေသာသူအား အတတ္ပညာ အဘယ္မွာ တတ္အံ့နည္း။ အတတ္ပညာ မရွိေသာသူအား ဥစၥာအဘယ္မွာ ရအံ့နည္း။ ဥစၥာမရွိေသာသူအား အေဆြခင္ပြန္း အဘယ္မွာရအံ့နည္း။ အေဆြခင္ပြန္း မရွိေသာသူအား ခ်မ္းသာ အဘယ္မွာ ရအံ့နည္း။ ခ်မ္းသာမရွိေသာသူအား ေကာင္းမႈအဘယ္မွာ ရအံ့နည္း။ ေကာင္းမႈမရွိေသာသူအား နိဗၺာန္ အဘယ္မွာ ရနိုင္အံ့နည္း။
ရွင္းခ်က္။ ။ ဤအပိုဒ္သည္ ပ်င္းရိျခင္း၏ မေကာင္းေသာ အက်ိဳးဆက္မ်ားကို ေဖာ္ျပထားသည္။ ပ်င္းလွ်င္အတတ္ပညာ မရ။ အတတ္ပညာမရလွ်င္ ဥစၥာမရ၊ ဥစၥာမရလွ်င္ မိတ္ေဆြမရ၊ မိတ္ေဆြမရလွ်င္ ခ်မ္းသာျခင္းမရ၊ ခ်မ္းသာျခင္းမရွိလွ်င္ ကုသိုလ္မရ၊ ကုသိုလ္မရလွ်င္ နိဗၺာန္ေရာက္မည္ မဟုတ္ဟူ၍ မေကာင္းက်ိဳးအဆက္မ်ားကိုေဖာ္ျပထားသည္။ အပ်င္းမရွိဖို႔ အဓိကျဖစ္သည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၄) အတတ္နွင႔္တူေသာဥစၥာသည္ မရွိ။ အတတ္ကိုခိုးသူတို႔သည္ မယူနိုင္ကုန္။ ဤေလာက၌ ခ်မ္းသာကိုေဆာင္တတ္၏။
ရွင္းခ်က္။ ။ လူ႔ဘ၀မွာ အတတ္ပညာသည္ အေရးအပါဆံုးျဖစ္သည္။ အတတ္ပညာရွိလွ်င္ ယခုဘ၀ေနာင္ဘ၀တို႔မွာ ခ်မ္းသာျခင္း ရနိုင္ေပမည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၅) အၾကားအျမင္ပညာကို နည္း၏ဟူ၍မေအာက္ေမ့ရာ။ မိမိစိတ္ထဲ၌ သြင္းထားရာ၏။ ေတာင္ပို႔၌ေရေပါက္သည္ က်ဖန္မ်ားစြာ ၾကာရွည္သျဖင့္ ျပည့္သကဲ့သို႔တည္း။
ရွင္းခ်က္။ ။ ဗဟုသုတကို အထင္မေသးပါနွင့္။ မိမိစိတ္ထဲတြင္ ရသမွ်ဗဟုသုတကို သိမ္းဆည္းထားပါ။ ျခေတာင္ပို႔ေပၚမွ ေရေပါက္မ်ားစြာ ၾကာရွည္က်လွ်င္ ထိုေတာင္ပို႔သည္ ေရျပည့္သြားေပလိမ့္မည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၆) နွဳတ္မႈပညာကိုလည္းေကာင္း၊ လက္မႈပညာကိုလည္းေကာင္း ငယ္သည္ဟူ၌ မေအာင့္ေမ့ရာ။ ကုန္စင္ေအာင္တတ္မႈကား တစ္ခုေသာအတတ္သည္လည္း အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္း ျဖစ္ပါသည္သာလွ်င္တည္း။
ရွင္းခ်က္။ ။ ႏႈတ္မႈပညာသည္ ၀ိဇၨာပညာ၊ လက္မႈပညာသည္ သိပၸံပညာဟု မွတ္သင့္သည္။ အကယ္၍ သင္သည္ ဤပညာနွစ္ရပ္ရွိ တစ္ခုခုေသာပညာကို တတ္ကၽြမ္းလွ်င္ သင့္အဖို႔ သက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းပညာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၇) ေတာင္ေတာင္ဟူသမွ်၌ ပတၱျမား မရွိ။ ဆင္ဆင္ဟူသမွ်၌ အျမဳေတ မရွိ။ ေတာေတာင္ဟူသမွ်၌ စႏၵကူးမရွိ။ အရပ္တိုင္း အရပ္တိုင္း၌ ပညာရွိသုခမိန္ မရွိ။
ရွင္းခ်က္။ ။ ပတၱျမားသည္ ေကာင္းျမတ္ေသာေက်ာက္မ်က္ရတနာ ျဖစ္သည္။ အျမဳေတသည္ အသက္ကိုထိန္းေသာ (အသက္ မေသေစေသာ) ပုလဲရတနာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ စႏၵကူးသည္ အျမဲေမႊးၾကိဳင္ေသာ သစ္ပင္ျဖစ္သည္။ တိုအရာတို႔သည္ရွား၏။ ထိုနည္းအတူ ေနရာတိုင္းမွာ ပညာရွိ မရွိေပ။ ရွားေပသည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၈) သုတနွင့္ျပည့္စံုေသာ ပညာရွိသည္ အၾကင္အရပ္၌ရွိ၏ဟူ၍ အကယ္၍ ၾကားျငားအံ့၊ ထိုအရပ္သို႔သုတရွာေသာ အမ်ိဳးေကာင္းသားသည္ သည္းစြာအားထုတ္၍ သြားရာသည္သာလွ်င္တည္း။
ရွင္းခ်က္။ ။ ပညာရွာလိုသူသည္ ပညာရွိေနထိုင္ရာ အရပ္သို႔ေရာက္ေအာင္ ၾကိဳးစားသြားသင့္သည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၉) အတတ္ကို ျဖည္းျဖည္းသင္ရာ၏။ ဥစၥာကိုျဖည္းျဖည္းရွာရာ၏။ ေတာင္ကို တတ္ေသာသူသည္ ျဖည္းျဖည္းတတ္ရာ၏။ ကာမဂုဏ္ကို ျဖည္းျဖည္းလိုရာ၏။ အမ်က္ကိုျဖည္းျဖည္းထြက္ရာ၏။ ဤငါးပါးတို႔ကိုျဖည္းျဖည္း အလိုရွိရာ၏။
ရွင္းခ်က္။ ။ ပညာဥစၥာတို႔ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ဆည္းပူးစုေဆာင္းသင့္သည္။ ေတာင္ကိုျဖည္းျဖည္းတတ္မွ ထိမ္သို႔ေကာက္မည္။ ကာမဂုဏ္ကိုလည္း ျဖည္းျဖည္းခံစားသင့္သည္။ အမ်က္ေဒါသကို ထိန္းရေပမည္။ ဤငါးမ်ိဳးကို ျဖည္းျဖည္း ျပဳရေပမည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၁၀) အၾကားအျမင္အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊ ဓမၼအတတ္သည္ လည္းေကာင္း၊ သခ်ၤာဂဏန္းအတတ္သည္ လည္းေကာင္း၊ တံစည္းစူးေဆာက္အတတ္သည္၎၊ နီတိက်မ္းအတတ္သည္၎၊ ယာယီယာတာစေသာ ဗ်ာကရိုဏ္းအတတ္သည္၎၊ လက္ပစ္အတတ္သည္၎၊ ဒူးေလးလင္းေလးအတတ္သည္၎၊ စကားေဟာင္းအတတ္သည္၎။
ေဆးအတတ္သည္၎၊ ရယ္ရြင္မႈအတတ္သည္၎၊ ေဗဒင္အတတ္သည္၎၊ လွည့္မတ္တတတ္ေသာ အတတ္သည္၎၊ ဆန္းက်မ္းအတတ္သည္၎၊ သံတမန္အတတ္သည္၎၊ မႏၱန္အတတ္သည္၎၊ သဒၵါက်မ္းအတတ္သည္၎၊ ဤသည္တို႔ကား ဆယ့္ရွစ္ပါးေသာ အတတ္တို႔တည္း။
ရွင္းခ်က္။ ။ေရွးေခတ္က သတ္မွတ္ထားေသာအတတ္ပညာ တစ္ဆယ့္ရွစ္ပါး ျဖစ္သည္။ ယခုေခတ္သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားနွင့္ ယွဥ္ၾကည့္လွ်င္ တခ်ိဳ႕ေသာအတတ္မ်ားကို ေပါင္းစပ္၍ထားနိုင္သည္။ အခ်ဳပ္မွာ ၀ိဇၨာနွင့္ သိပံၸပညာတို႔ပင္ ျဖစ္သည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၁၂) ေလာက၌ ပညာရွိသည္သူ မေမးမူကား စည္ၾကိးသဖြယ္ျဖစ္၏။ သူတည္း ေမးမူကား မိုးၾကိဳးသဖြယ္ျဖစ္၏။ လူမိုက္သည္ ေမးေသာ္၎၊ မေမးေသာ္၎၊ အခါခပ္သိမ္မ်ားစြာလည္းေဟာတတ္ေျပာတတ္သည္သညလွ်င္တည္း။
ရွင္းခ်က္။ ။ ပညာရွိသည္ လိုအပ္သည့္အခါမွစကားဆို၏။ စည္ကဲ့သို႔ မတီးမျမည္ေပ။ လူမိုက္ကားအျမဲပင္စကားမ်ားစြာေျပာသည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၁၃) ေလာက၌ ေပတို႔၍ အၾကင္အတတ္သည္လည္းေကာင္း၊ သူတစ္ပါးတို႔၏ လက္တို႔၌ အၾကင္ဥစၥာသည္လည္းေကာင္း ရွိ၏။ ျပဳဖြယ္ကစၥသည္ျဖစ္လတ္ေသာ ထိုေပ၌ရွိေသာ အတတ္သည္၎၊ အတတ္မည္။ ထိုသူတစ္ပါးတို႔၏ လက္၌ရွိေသာ ဥစၥာသည္လည္း ဥစၥာမမည္။
ရွင္းခ်က္။ ။ စာအုပ္စာေပထဲမွာရွိေသာ အတတ္ပညာကို မဆည္းပူးလွ်င္ မိိမိ၏အတတ္ပညာ မျဖစ္။ သူတစ္ပါးတို႔၏ လက္၀ယ္ရွိေသာ ဥစၥာသည္လည္း မိမိ၏ဥစၥာ မဟုတ္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၁၄) ေလာက၌ ေရတိမ္ေရနက္ကိုကား ကုမုဒၵရာၾကာကို ျမင္သျဖင့္ သိအပ္၏။ အမ်ိဳးခုတ္ျမတ္ကိုကား ကိုယ္အမႈအရာ၊ နွဳတ္အမူအရာအားျဖင့္ သိအပ္၏။ ပညာရွိမရွိကိုကား ဆိုေသာစကားျဖင့္ သိအပ္၏။ ေျမေကာင္းမေကာင္းကိုကား ျမက္ညွိဳးမညွိဳးကိုျမင္သျဖင့္ သိအပ္၏။
ရွင္းခ်က္။ ။ကုမုဒၵရာၾကာရုိးရွည္မရွည္ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေရတိမ္ေရနက္ကို သိနိုင္၏။ ေရျမင့္မွ ၾကာတင့္သည္ဆိုသကဲ့သို႔ပင္။ အမ်ိဳးျမတ္၊ အမ်ဳိးယုတ္ ခြဲျခားသိဖို႔မ်ာ ထိုသူ၏ အမူအရာ ရည္မြန္ရိုင္းစိုင္းျခင္းျဖင့္ သိနိုင္သည္။ ပညာရွိမရွိကို ထိုသူ၏စာကားကိုေထာက္ခ်င့္ျခင္းျဖင့္သိနိုင္သည္။ ေျမတစ္ကြက္၏ ေျမၾသဇာေကာင္းမေကာင္းကို ျမက္သန္မသန္ကိုၾကည့္ျခင္းျဖင့္ သိနိုင္သည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၁၅) ေလာက၍ နည္းေသာသုတရွိသူသည္ နည္းေသာသုတကို အမ်ားေအာက္ေမ့တတ္၏။ မာန္မာနရွိတတ္၏။ အဘယ္သို႔နည္းဟူမူကား သမုဒၵရာေရျပင္ကို မျမင္ဖူေသာ ဖားသူငယ္သည္ တြင္း၀၌ ေရကို အမ်ားထင္သကဲ့သို႔တည္း။
ရွင္းခ်က္။ ။ သုတနည္းသျဖင့္ အျမင္က်ဥ္းသူသည္ သမုဒၵရာေရကို မျမင္ဖူးသည့္ဖားသူငယ္က သူ႔တြင္းထဲမွာ ရွိသည့္ေရကို မ်ားလွျပီထင္သကဲ့သို႔ သူ႔အတတ္ပညာကေလးကို ၾကိးလွေပျပီ ထင္သည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၁၆) ေလာက၌ ပထမအရြယ္၍ကား အတတ္မရတံုအံ့။ ခုတိယအရြယ္၍ကာ ဥစၥာမရတံုအံ့။ တတိယအရြယ္၌ကား တရားမရတံုအံ့။ စတုတၳအရြယ္တိုင္မွာကား အဘယ္မူစအံ့နည္း။
ရွင္းခ်က္။ ။ လူတစ္ေယာက္မွာ ငယ္ရြယ္စဥ္၌အတတ္ပညာ မရ။ လူလတ္အရြယ္တြင္ ဥစၥာမရ။ လူၾကိးအရြယ္မွာ တရားမရလွ်င္ ေနာက္ဆံုးအရြယ္တိုင္လဆင္ဘာလုပ္မည္နည္း။ အရြယ္အလိုက္ ရသင့္ရာကို ရမွသာ လူျဖစ္ရက်ိဳးနပ္မည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၁၇) ခ်စ္သားတို႔ ... အတတ္ပညာသင္ကုန္ေလာ့။ အဘယ္ေၾကာင့္ ပ်င္းရိဘိသနည္း။ ခ်စ္သားတို႔ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း အတတ္ပညာသင္ကုန္ေလာ့။ အတတ္ပညာမရွိေသာသူသည္ သူ၏၀န္ထမ္းျဖစ္တတ္၏။ အတတ္ပညာရွိသူကို ေလာက၌သူတစ္ပါးတို႔ ပူေဇာ္အပ္၏။
ရွင္းခ်က္။ ။ ပညာမတတ္လွ်င္ သူမ်ား၀န္ထမ္းျဖစ္မည္။ ပညာတတ္သူကို လူအမ်ားက ရိုေသေလးစားၾကသည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၁၈) အၾကင္အမိနွင့္အဖသည္ သားငယ္ကို အတတ္ပညာသင္မေပး။ အတတ္ပညာသင္၍ မေပးေသာ အမိသည္အဖသည္ ၇န္သူမည္၏။ ထိုအတတ္ပညာမရွိေသာသူသည္ ဟသၤာတို႔အလယ္၌ ဗ်ိဳင္းကဲ့သို႔ သဘင္အလယ္တြင္ မတင့္တယ္။
ရွင္းခ်က္။ ။ မိဘမ်ားက သားသမီးကို ပညာသင္မေပးလွ်င္ မိဘတို႔သည္ သားသမီးမ်ား၏ ရန္သူဟုေခၚရေပမည္။ ပညာမတတ္ေသာသူသည္ ေလာက၌ မတင့္တယ္ေခ်။ ပညာတတ္မွ ပြဲလယ္တင့္သည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၁၉) ေတာင္ေခ်ာက္ၾကား၌ ေရာက္ေသာဆူးကို ဘယ္သူထက္စိမ့္ခၽြန္သနည္း။ မိမိအလိုလိုသာလွ်င္ ထက္ပေခ်၏။ သမင္တို႔၏ မ်က္စိ၌ ဘယ္သူမ်က္စဥ္းခတ္၍ၾကည္သနည္း။ မိမိအလိုလိုသာလွ်င္ ၾကည္ပေခ်၏။ ညြန္၌ၾကာကိုဘယ္သူအနံ႔ေကာင္းထည့္ေပးေခ်သနည္း။ အလိုလိုသာလွ်င္ အနံ႔ေကာင္း ထည့္ေပးေခ်သနည္း။ အလိုလိုသာလွ်င္ အနံ႔ေကာင္းထံု၏။ အမ်ိဳးေကာင္းသား၏ သေဘာသည္ ဘယ္သူျပဳ၍ ျဖစ္သနည္း။ မိမိအလိုလိုသာ ျဖစ္ေပေခ်၏။
ရွင္းခ်က္။ ။ ဆူးကို ခၽြန္ေပးသူမရွိ။ သမင္မ်က္စိကိုမ်က္စဥ္းခတ္ေပးသူမရွိ၊ ၾကာကို အနံ႔ေကာင္းထည့္ေပးသူမရွိ။ အမ်ိဳးေကာင္းသား၏ သေဘာကို ျပဳေပးသူမရွိ။ မည္သူတို႔အသီးသီးကျပဳသနည္း။ မည္သူကမွ် မျပဳေပ။ သူ႔ အလိုအေလွ်က္ ျဖစ္သည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၂၀) ထံုးမရွိေသာ ကြမ္းသည္ အရသာမရွိ။ ဥစၥာမရွိသူ၏ တန္ဆာဆင္ျခင္းသည္လည္း အရသာမရွိ။ ဆားမရွိေသာ စားဖြယ္သည္လည္း အရသာမရွိ။ အတတ္မရွိေသာ သူ၏ ပ်ိဳ႕ကဗ်ာ ဖြဲ႕ျခင္းသည္လည္း အရသာမရွိ။
ရွင္းခ်က္။ ။ ကြမ္းမွာ ထံုးပါမွ အရသာရွိသည္။ မရွိဆင္းရဲသူ၏ ၀တ္စားတန္ဆာသည္ တင့္တယ္ျခင္းမရွိ။ စားစရာမွာ ဆားပါမွ အရသာရွိသည္။ စာမတတ္သူ ကဗ်ာစပ္လွ်င္ အဓိပၸါယ္မရွိေခ်။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၂၁) ေလာက၌ အစာစားျခင္းသည္၎၊ ေမထုန္မွီ၀ဲျခင္းသည္၎၊ အိပ့္ျခင္းသည္၎၊ ႏြား၍၎၊ ေယာက်ၤား၌၎ ရွိ၏။ အတတ္ပညာမွယုတ္ခဲ့မူကား ႏြားနွင့္တူသည္ ျဖစ္၏။
ရွင္းခ်က္။ ။စားျခင္း၊ အိပ့္ျခင္း၊ ေမထုန္မွီ၀ဲျခင္းတို႔သည္ လူ႔သည္လဲ ႏြားမွာကဲ့သို႔ပင္ ရွိ၏။ လူအဖို႔ ထူးျခားခ်က္မွာ အတတ္ပညာ ျဖစ္သည္။ အတတ္ပညာ မရွိေသာ လူသည္ ႏြားနွင့္အတူတူျဖစ္ေခ်သည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၂၂) ေလာက၌ အတတ္ပညာႏွင့္တူေသာ အေဆြခင္ပြန္းသည္မရွိ။ အနာႏွင့္တူေသာ ရန္သူသည္ မရွိ။ ကိုယ္နွင့္တူေသာ ခ်စ္ေသာ သူမည္သည္မရွိ။ ကံႏွင့္ တူေသာအားသည္ မရွိ။
ရွင္းခ်က္။ ။ အတတ္ပညာသည္သာလွ်င္ လူကိုကူညီေစာင္မမည္။ အနာေရာဂါနွင့္ တူေသာ ရန္သူသည္မရွိ။ မိမိကိုယ္ကို ခ်စ္ေသာ အခ်စ္နွင့္တူေသာ အခ်စ္သည္မရွိ။ ကံနွင့္တူေသာ အင္အားသည္ မရွိ။ ပညာတတ္မွ ဘ၀အေျခအေနေကာင္းမည္။ ေရာဂါသည္လူကိုအနွိပ္စက္ဆံုးျဖစ္သည္။ အတၱသမံ ေပမံနတၱိ၊ မိမိကိုယ္ကို မိမိခ်စ္ခင္စြဲလမ္းျခင္းထက္ စြဲလမ္းျခင္းမရွိေခ်။ ကံသည္ မိမိအားကိုးရာ ျဖစ္သည္။ အားထားရာလည္းျဖစ္သည္။ မိမိ၏ ယခုျပဳေသာ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္၊ ေရွးဘ၀မ်ားမွာ ျပဳခဲ့သည့္ ကုသိုလ္၊ အကုသိုလ္တို႔က မိမိ၏ ယခုဘ၀ကို စီမံေပးသည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၂၃) ေလာက၌ ဟသၤာသည္ က်ီးတို႔၏ အလယ္၌မတင့္တယ္။ ျခေသၤ့သည္ ႏြးတို႔၏အလယ္၌ မတင့္တယ္။ ျမင္းသည္ ျမည္းတို႔၏ အလယ္၌ မတင့္တယ္။ လူမိုက္တို႔၏ အလယ္၌ ပညာရွိသည္ မတင့္တယ္။
ရွင္းခ်က္။ ။ တင့္တယ္သည္ ဆိုသည္မွာ က်က္သေရရွိသည္ဟူ၍ပင္။ ဟသၤာသည္ က်ီးတို႔ၾကားမွာရွိရန္မအပ္စပ္။ ျခေသၤ့သည္ ႏြားတို႔ၾကားတြင္ရွိလွ်င္ဂုဏ္ပ်က္သည္။ ျမင္းသည္ ျမည္းတို႔ၾကားတြင္က်က္သေရမရွိ။ ထို႔အတူ ပညာရွိသည္ လူမိုက္တို႔ၾကားတြင္ေရာက္ေနလွ်င္ ဂုဏ္သေရ ထိခိုက္သည္။ အျမတ္နွင့္ အယုတ္အညံ့တို႔ တြဲဖက္လွ်င္ အျမတ္မွာ နစ္နာသည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၂၄) သူမိုက္သည္ အသက္ထက္ဆံုးလည္း ပညာရွိကို အကယ္၍ ဆည္းကပ္ျငားအံ့၊ ထိုသူမိုက္သည္ တရားကိုမသိ။ အဘယ္ကဲ့သို႔ နည္းဟူမူ ေယာက္မသည္ ဟင္း၏အရသာကို မသိသကဲ့သို႔တည္း။
ရွင္းခ်က္။ ။ ပညာရွိအနားမွာ ေနလွ်က္ရွိေသာသူမိုက္သည္ မိုက္မဲသျဖင့္ ပညာရွိက သင္ၾကားေပးေသာ္လည္း တရားကို မသိေခ်၊ ေယာက္မသည္ ဟင္းအိုးကိုေမႊ၏။ ဟင္းနွင့္ထိေတြ႔ေသာ္လည္း ဟင္း၏အရာသာကို မသိေခ်သကဲ့သို႔ပင္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၂၅) ေလာက၌ ဥစၥာပ်က္ျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ ႏွလံုးပူပန္ျခင္းသည္၎၊ အိမ္၌ မေကာင္းမႈကိုျပဳက်င့္ျခင္းတို႔ကို၎၊ လွည့္ပတ္ျခင္းကို၎၊ မထိမဲ့ျမင္ျပဳျခင္းကို၎၊ ပညာရွိသည္ ထင္ရွားမျပရာ။
ရွင္းခ်က္။ ။ ပညာရွိသည္ မိမိကိုယ္ေရးကိုယ္ရာတြင္ သူတစ္ပါးကဲ့ရဲ့ဖြယ္ ကစၥမ်ားကို အမ်ားသိေအာင္မေဖာ္ျပေခ်။ အမ်ားသိသြားလွ်င္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကဲ့ရဲ႔ေ၀ဖန္ျခင္းျဖင့္ အကုသိုလ္ ျဖစ္ၾကေခ်ဦးမည္။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥမ်ားကို အမ်ားသိရန္ မလိုေပ။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၂၆) ေလာက၌ အေရးအခြင့္ေရာက္သည္နွင့္ေလ်ာ္ေသာစကားကို၎၊ ကိုယ့္အားေလ်ာက္ပတ္ေသာ ခ်စ္အပ္ေသာသူကို၎၊ ကိုယ္နွင္တန္ရံုေသာ အမ်က္ကို၎၊ အၾကင္သူသည္သိတတ္၏၊ ထုိသူသည္ ပညာရွိမည္၏။
ရွင္းခ်က္။ ။ အခါအားေလ်ာ္စြာ ဆိုအပ္ေသာ စကားကိုဆိုျခင္း၊ ခ်စ္ခင္ရင္နွီးထိုက္ေသာ သူကို ေရြးခ်ယ္ျခင္း၊ မိမိနွင့္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ မိမိ၏ေဒါသ၏ အတိုင္းအတာကို သိျခင္းျပဳတတ္သာသူသည္ ပညာရွိျဖစ္ေပသည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၂၇) ဥစၥာမရွိဘဲလ်က္အရသာ စားၾကဴးေသာသူ၊ ခြန္အားမရွိဘဲလ်က္ စကားလိလားေသာသူ၊ ၌သူတို႔ကာ သူရဴးနွင့္ တူကုန္၏။
ရွင္းခ်က္။ ။ မိမိမွာ မရွိဘဲ ၇ွိသူတို႔ကဲ့သို႔ လုပ္ခ်င္သူသည္ အရုူနွင့္တူသည္။ ေငြမရွိဘဲ အစားၾကိးသူ၊ အင္အားမရွိဘဲ ရုိက္ပုတ္ထိုးၾကိတ္ခ်င္သူ၊ ပညာမရွိဘဲနွင့္ စကားၾကိး စကားက်ယ္ေျပာခ်င္သူ၊ ထိုသူတို႔သည္ အရူးနွင့္တူ၏။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၂၈) သူမေခၚဘဲ သူ႔အိမ္သို႔ သြားဖန္မ်ားေသာသူ၊ သူမေမးပဲ စကားမ်ားမ်ားေျပာတတ္ေသာသူ၊ မိမိဂုဏ္ေက်းဇူးကို ပလြားတတ္ေသာသူ၊ ဤသံုးပါးသည္ သူယုတ္၏ လကၡဏာတည္း။
ရွင္းခ်က္။ ။လူယုတ္မာတို႔သည္ ၾကြားတတ္ၾကသည္။ လူရာ၀င္ခ်င္ၾကသည္။ မိမိတို႔ မလုပ္အပ္သည္တို႔ကို လုပ္တတ္ၾကသည္။ ထိုသူတို႔၌ သူယုတ္တို႔၏လကၡဏာရွိသည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၂၉) အဆင္းမလွေသာ သူသည္ စကားမ်ားတတ္၏။ ပညာနည္းေသာသူသည္ ထင္ရွားျပတတ္၏။ ေရမျပည့္ေသာအိုးသည္ ေခ်က္ခ်ားတတ္၏။ နို႔ရည္မထြက္ေသာႏြားမသည္ ေက်က္ကန္တတ္၏။
ရွင္းခ်က္။ ။မရွိသူက ရွိဟန္ျပတတ္သည္။ ေအာက္က်ေနာက္က်စိတ္ ရွိေသာေၾကာင့္ပင္။ မျပည့္တဲ့အိုးေဘာင္ဘင္ခတ္ဟူေသာ ဆိုရိုးစကားရွိသည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၃၀) ဖားသူငယ္သည္လည္း ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္တတ္ကာမူ ျခေသၤ့ဟုထင္၏။ က်ီးတည္းခ်ီမူကား၊ခ်စ္ေဆြ ခ်စ္ေဆြဟု ျမည္တတ္၏။ ပညာ မရွိေသာ သူမိုက္သည္လည္း မိမိကိုယ္ကို ပညာရွိထင္ျခင္းေၾကာင့္ ပညာရွတို႔သည္ ေမးလတ္ေသာ္ ငါ့ရွင္ငါ့ရွငိဟု ခ်စ္စဖြယ္ေသာ စကားကို ဆိုတတ္၏။
ရွင္းခ်က္။ ။ ဂုဏ္မရွိသူတို႔သည္ သူတို႔ ကိုယ္သူတို႔ အထင္ၾကိး တတ္သည္။ ဖားသူငယ္သည္ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္တတ္ေသာအခါ သူ႔ကိုယ္သူ ျခေသၤ့ဟုထင္သည္။ က်ီးခ်ီေသာအခါ သူကေခ်ာ့သည့္ အသံျဖင့္ခ်စ္ေဆြ ခ်စ္ေဆြဟုေခၚသည္။ ထိုနည္းတူစြာ ပညာမဲ့သူသည္ သူ႔ကိုယ္သူ ပညာရွိဟုထင္၏။ တကယ့္ပညာရွိက ေမးေသာအခါ(မေျဖတတ္သျဖင့္) ပညာရွိကို ငါ့ရွင္၊ ငါ့ရွင္ဟုေခၚသည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၃၁) မင္းတို႔သေဘာ မည္သည္ဥစၥာ၌ ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိ။ မ်က္စိသည္လည္း ခ်စ္ေသာသူကိုျမင္ျခင္း၌ ေရာင့္ရဲျခင္း မရွိ။ သမုဒၵရာသည္ ေရ၌ေရာင့္ရဲျခင္းမရွိ။
ရွင္းခ်က္။ ။ ေလာဘသည္ အေတာမသတ္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုလိုသည္။ ရေလလိုေလ ျဖစ္သည္။ ေရာင့္ရဲျခင္းသ္ညေပ်ာက္ကြယ္လ်က္ရွိသည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၃၂) အဆင္းအရြယ္နွင့္ ျပည့္စံုျခင္းမူလည္းျပန္႕ေျပာၾကြယ္၀ေသာ အမ်ိဳး၌ ျဖစ္လွ်င္မူလည္း အတတ္ပညာမွ ယုတ္ခဲ့မူကား မတင့္တယ္ကုန္။ ေပါက္ပန္းတို႔သည္ အန႔ံကင္းကုန္သကဲ့သို႔တည္း။
ရွင္းခ်က္။ ။ အဆင္းလွ၍ အရြယ္ေတာ္ေသာ္လည္း ပညာမရွိလွ်င္မတင့္တယ္။ အမ်ိဳးေကာင္းေသာ္လည္း ပညာမရွိလွ်င္ တန္ဖိုးမရွိနိုင္။ ေပါက္ပန္းတို႔သည္ အန႔ံကင္းသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေခ်မည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၃၃) ေလာက၌ အမ်ိဳးယုတ္ေသာသူ၏ သားျဖစ္လ်က္မင္း၏အမတ္ျဖစ္တတ္၏။ လူမိုက္၏သားျဖစ္လ်က္လည္း ပညာရွျဖစ္တတ္၏။ ဥစၥာမရွိေသာသူ၏ သားျဖစ္လ်က္လည္း ဥစၥာမ်ားတတ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေယာက်္ားတို႔အား မထိမဲ့ျမင္ မျပဳကုန္ရာ။
ရွင္းခ်က္။ ။မိဘမ်ား မ်ိဳးရိုးမေကာင္းေသာ္လည္း သားျဖစ္သူသည္ အဆင့္ျမင့္ေသာဘ၀သို႕ေရာက္နိုင္သည္။ မိဘတို႔၏ ဘ၀အေျခအေနသည္ သားတို႔၏ၾကီးပြားတိုးတတ္ေရးကို မဟန္႔တားနိုင္ေပ။ မိဘထက္သာေသာသားမ်ားလည္းရွိၾကေပသည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၃၄) အၾကင္တပည့္သည္ အတတ္ပညာလိုသျဖင့္ အထူးထူး အျပားျပားမ်ားစြာ သင္တတ္၏။ ထိုတပည့္လည္း အတတ္ကို အိမ္မက္ကိုျမင္ေသာ သူအကဲ့သို႔ျပန္ဆိုျခင္းငွာ မစြမ္းနိုငရာ။
ရွင္းခ်က္။ ။ အတတ္ပညာအမ်ိဳးမ်ိဳးကို စုျပံု၍သင္ယူေသာ တပည့္သည္ မည္သည့္ အတတ္ပညာကိုမွ် မေၾကညက္သျဖင့္ အိမ္မက္ကို ျပန္မေျပာတတ္ေသာ အေသာသူကဲ့သို႔ျဖစ္ေခ်မည္။ အတတ္ပညာကို တစ္မ်ိဳးျပီး တစ္မ်ိဳး သင္ယူမွသာ ေက်ညက္စြာ တတ္ကၽြမ္းေပလိမ့္မည္။ အတတ္ပညာမ်ိဳးစံုကို တစ္ျပံဳးတည္း သင္သူသည္ ဘာမွ်တကယ္မတတ္ျဖစ္တတ္သည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၃၅) အိုးထိန္းသည္သည္ အိုးကို ကြဲစိမ့္ေသာငွာ မခတ္၊ တင့္တယ္စိမ့္ေသာႈွာ ခတ္၏။ ဆရာသည္တပည့္တို႔အား အပယ္ဆင္းရဲသို႔က်ေစျခင္းငွာ မပုတ္ခတ္၊ အတတ္ပညာ အစီးအပြားဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပုတ္ခတ္၏။
ရွင္းခ်က္။ ။ အိုးထိန္းသည္သည္ အိုးကို အခ်ိဳးအစားက်ေအာင္ ရိုက္ေပးသည္။ ကြဲေစလို၍မဟုတ္ေပ။ ဆရာသည္လည္း တပည့္တို႔ပညာ တိုးတတ္ေစရန္ရိုက္၏။ ငရဲက်ေစလို၍ မဟုတ္ေပ။ ေကာင္းေစလိုေသာ ေစတနာကို သတိျပဳရေပမည္။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
(၃၆) အၾကင္သူသည္ ေတာင္ဇလပ္ပန္းကိုလွ်င္ေပါက္ဖက္နွင့္ ထုပ္၏။ ထိုသူ၏ ေတာင္ဇလပ္ပန္းသည္သာလွ်င္ ေကာင္းေသာ အန႔ံကို လႈိင္ေစသည္ကားမဟုတ္။ ေပါက္ဖက္တို႔သည္လည္း ေကာင္းေသာ အန႔ံကို လႈိင္ေစကုန္၏။ ထို႔အတူ ပညာရွိနွင့္ ေပါင္းဖက္မွီ၀ဲရေသာသူတို႔ကို မွန္အပ္၏။
ရွင္းခ်က္။ ။ ေတာင္ဇလပ္ပန္းသည္ ေမႊး၏။ ေပါက္ဖက္၌အန႔ံမရွိ။ သို႔ေသာ္ ေတာင္ဇလပ္ပန္းကိုေပါက္ဖက္နွင့္ထုပ္လွ်င္ ေပါက္ဖက္သည္လည္းေတာင္ဇလပ္ ပန္း၏ အနံ႔ကိုရသျဖင့္ ေမႊးသည္။ ထို႔အတူပင္ ပညာရွိနွင့္ ေပါင္းသူတို႔သည္ ပညရနံ႔စြဲ၍ ပညာရၾကကုန္၏။
◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘◘
ပ႑ိတက႑
ပညာရွိတို႔ကိုဆိုေသာအခန္း
ျပီးဆံုးျပီ။
အခန္း (၂)
သုဇနက႑
လူေကာင္းတို႔ကိုဆိုေသာအခန္း
ဆက္ရန္ >>>>>
0 comments:
Post a Comment